Jord, Bart-Jan Sustronk en ik hebben lange tijd op een kamer gezeten. Ik heb Jord leren kennen als een heel sympathieke, zeer toegewijde en kritische collega. Vaak liepen we samen naar de koffie automaat om volgens zijn zeggen een kopje “zwarte dood” te halen. Ondertussen kletsten we over van alles. Bart-Jan zorgde altijd dat ons theeniveau op peil was. Het was een fijne tijd met Jord en Bart-Jan. Soms maakte Jord opmerkingen over het “schrale beleid” van Ecofys, als er weer eens geen geld beschikbaar was voor een cursus, oid. Jord vertelde over zijn strandwachtpraktijken op Ameland. Toen wij (mijn gezin) onze vakantie toevallig ook naar Ameland hadden gepland, bleek er een week overlap te zijn met de vakantie van Jord. Wij zaten op de camping Duinoord, Jord sliep met twee maten in het strandwachthuisje. Op de dag van aankomst van Jord hebben we afgesproken ’s avonds naar het strandfeest te gaan in en om de strandtent op het strand. Die avond speelde verschillende Amelandse bandjes. Ik maakte kennis met de strandwachtmaatjes van Jord. Heel aardige gozers! We dronken bier en vermaakten ons prima. Hoewel ik (volgens Jord) een halve generatie ouder was dan zij, was het heel gezellig en voelde ik mij geheel bij hen thuis. Ook later toen ik bij hun op bezoek in het strandwachthuisje was. Opvallend vond ik de pittige discussies die ze onderling voerden (m.n. in de strandtent), elkaar niet ontziend daar waar er meningsverschillen waren. Jord toonde zich zeer weerbaar en overtuigde met argumenten. Jord was een fervent wind- en golfsurfer. Ikzelf heb ook op zee gewindsurft, maar sinds er kinderen kwamen niet meer zoveel. Toen we enigszins verveeld in het strandwachthuisje naar buiten stonden te kijken vroeg Jord mij of ik al eens gegolfsurft had. Op mijn ontkenning zei Jord, dat we dat dan nu maar eens moesten gaan doen. Zo gezegd, zo gedaan. Na enige aanwijzingen op de kant gingen we samen het water op, elk op een vers gewaxd board. Het viel mij tegen hoeveel moeite het kostte om door de brandinggolven te zwemmen. Jord had daar ogenschijnlijk minder moeite mee. Veel lof viel mij ten deel toen ik er voor het eerst in mijn leven in slaagde een volle seconde op het board te blijven staan. Iets wat mij daarna niet meer gelukt is. Enige dagen later hebben we bij onze tent heerlijk met Jord en zijn maten gebarbecued. Het was de enige mooie avond, die we tot in het diepe donker hebben benut. Ongelooflijk hoe ons idyllische leventje wreed doorkruist is door een meedogenloze en onverslaanbare ziekte. Vaarwel, Veel sterkte voor Suzanne en familie.