Anouk Florentinus 18th April 2008

In gedachten hoor ik je aanstekelijke schaterlach nog klinken... Vol optimisme en levenskracht! Ik hoop dat die lach nog lang in onze herinnering zal blijven, zodat het ons allemaal maar vooral Suzanne en je familie de kracht kan geven om zonder jou door te moeten gaan. Volstrekt onterecht en onbegrijpbaar; zo'n einde, zo'n kort leven. Maar wat heb je het mooi geleefd, zelfs dit laatste jaar! We gaan je missen. liefs Anouk